In het boek komt steeds terug dat in iedere volwassene nog altijd een klein meisje of jongetje schuilt. Dat kind is als het ware ondergronds gegaan en beïnvloedt de volwassene nog altijd sterk. Dat dat zo is, hoeft op zich niet altijd een probleem te zijn. Het is een volkomen menselijk proces. In hoofdstuk 6 laten we zien wat er kan gebeuren als je zelf niet in de gaten hebt dat die kleine de boel vanuit de kelder van je bewustzijn nog zo zit te sturen. Het niet in de gaten hebben, of het ergens wel weten maar niet onder ogen willen zien, is een vorm van miskenning. Teun, de leraar die in dit hoofdstuk centraal staat, miskent zijn eigen onzekerheid en de hekel die hij af en toe aan zichzelf heeft. Doordat hij hier geen oog voor heeft, gaat hij iets naar buiten toe afreageren. In zekere zin speelt bij zijn leerling hetzelfde. 
Dit is een volkomen alledaagse dynamiek. Waar mensen en kinderen samenleven en samenwerken in een groep spelen voortdurend allerlei processen onder de oppervlakte. De meeste mensen voelen er niet zoveel voor om daar echt naar te gaan kijken, omdat het pijnlijke en lastige dingen over jezelf bloot kan leggen. In de waan van de dag stappen we daar liever snel overheen. In dit hoofdstuk kijken we welke processen er spelen in de interactie tussen Teun en zijn leerlingen. In deze audiomeditatie kun je onderzoeken hoe dit werkt voor jou.
meditatie bij hoofdstuk 6 (rotgevoel afreageren)